Pierwsze urządzenia do inhalacji, służące do walki z astmą znalazły swoje zastosowanie w latach 50. XX wieku. Obecnie inhalatory są synonimami astmy. Istnieją dwa główne typy inhalatorów:
(MDI), jest to najczęściej stosowany rodzaj inhalatora. Ma ustnik w kształcie buta, do którego wkładany jest ciśnieniowy, zawierający lek pojemnik. Ten wzór jest w użyciu od 1956 roku. Dzięki tak skonstruowanemu urządzeniu dostarczasz odmierzoną dawkę leku do płuc, wkładając ustnik do ust i naciskając pojemnik podczas wdechu. Inhalator MDI może mieć licznik informujący o ilości dawek pozostających w pojemniku. Używanie takiego typu inhalatora może być czasem trudne do skoordynowania. Jednocześnie inhalujemy się i uwalniamy lek z inhalatora. Jest to niezbędny krok, aby sprawić, że lek dotrze do Twoich płuc – głównego celu terapii inhalacyjnej. Aby zmniejszyć ryzyko pozostania leku w jamie ustnej, możesz przymocować do MDI komorę podtrzymującą, zwaną przekładką dystansową. Niektóre MDI mają wbudowane elementy dystansowe.Wkładkidystansowe tymczasowo przytrzymują uwolniony lek, umożliwiając powolne, głębokie wdychanie we własnym tempie, aby pełną dawka trafiła do płuc. Niektóre inhalatory MDI, nazywane są inhalatorami uruchamianymi wdechem. Ich główną funkcją jest automatyczne wyzwalanie reakcji leku podczas wdechu. Inhalatory MDI początkowo stosowały jako paliwo chlorofluorowęglowodory (CFC). Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) stopniowo wycofała wszystkie inhalatory albuterolowe na bazie CFC w 2008 r. Decyzja ta, była podjęta na podstawie powstałych szkód środowiskowych spowodowanych przez CFC.
Drugim typem urządzenia do inhalacji jest inhalator proszkowy. Ten typ urządzenia nie wykorzystuje chemicznego propelentu do wprowadzania leku do płuc. Zamiast tego zawiera sproszkowaną formułę, którą wciągamy do płuc za pomocą głębokiej, szybkiej inhalacji.
Istnieje jeszcze trzecia możliwość inhalacji – nebulizator. Chociaż technicznie nie jest inhalatorem, daje nam kolejną możliwość zaaplikowania leku. Nebulizator przydatny jest w momencie, gdy pacjent ma ciężką astmę i nie jest w stanie zastosować zwykłego inhalatora. W tym przypadku lepszym rozwiązaniem może być nebulizator. To urządzenie zamienia płynny lek w drobną mgłę, którą chory na astmę wdycha przez ustnik, maskę, która pasuje do nosa i ust lub do samych ust. Nebulizatory umożliwiają przyjmowanie leku podczas normalnego oddychania, ale są bardziej czasochłonne w konfiguracji i użyciu niż inhalatory.
